Qui es va casar amb Karel Emanuel IV van Sardinië?

Karel Emanuel IV (of II) Ferdinand Maria (Turijn, 24 mei 1751 – Rome, 6 oktober 1819) was van 1796 tot 1802 koning van Sardinië. Hij was de oudste zoon van Victor Amadeus III en Maria Antonia van Bourbon, dochter van Filips V van Spanje.

Hij besteeg de troon in 1796, maar werd in 1797 geconfronteerd met verschillende republikeinse opstanden. Als reactie liet hij revolutionairen, onder wie veel jakobijnen, executeren, hetgeen hem ongeliefd maakte. Voor het overige toonde hij weinig slagvaardigheid. Als tegenstander van de Franse Revolutie werden zijn bezittingen op het vasteland in 1798 door Frankrijk bezet. Hierna restte hem slechts het eiland Sardinië.

Toen de Fransen in 1799 ook Napels onder de voet liepen, gaf hij de hoop op herstel van zijn macht op en ging naar Rome. De dood van zijn echtgenote Marie Clothilde, een zuster van Lodewijk XVI van Frankrijk, trof hem zo, dat hij in 1802 troonsafstand deed ten gunste van zijn broer Victor Emanuel I.

Hij leefde hierna te Rome en Frascati. Daar was hij geregeld te gast bij zijn achterneef Hendrik Benedictus Stuart, de laatste telg uit het Huis Stuart en Brits troonpretendent. Na diens dood werd hij als oudste legitieme afstammeling van Karel I door de jacobieten als rechtmatig koning van Engeland (Karel IV), Schotland, Frankrijk en Ierland beschouwd. Deze tronen heeft hij zelf overigens nooit publiekelijk opgeëist.

Karel trad in 1815 in de jezuïetenorde en bracht de rest van zijn leven door te Rome. Hij stierf op 6 oktober 1819, kinderloos en blind.

Maria Clotilde de França (francès: Clotilde de France) (Versalles, 23 de setembre de 1759 - Nàpols, 7 de març de 1802) fou una princesa francesa i reina consort del Regne de Sardenya-Piemont, per matrimoni amb Carles Manuel IV de Sardenya. Era la germana petita de Lluís XVI de França. Va ser políticament activa i va actuar com a primera ministra de facto del seu marit durant el seu regnat. És venerada a l'Església Catòlica, havent estat declarada Venerable pel Papa Pius VII.