Qui es va casar amb Maria de Sicília?

Maria de Sicília (Catània, 1363 – Lentini, 1401) fou reina de Sicília (1377-1401), filla i hereva de Frederic el Senzill. Com que son pare morí quan encara era molt jove, el govern efectiu fou confiat a quatre vicaris: Artal d'Alagó, Manfredi Chiaromonte, Guillem de Peralta i Francesco Ventimiglia. El primer negocià el matrimoni de Maria amb Joan Galeàs Visconti, però Pere el Cerimoniós considerà que era molt perjudicial per a la seva política d'unificació dels estats governats per dinasties catalanes i el 1378 envià una flota a Pisa, que va destruir la de Visconti i va impedir que passés a Sicília. Poc després Maria era raptada a Catània per un noble sicilià, Guillem Ramon de Montcada, que la portà a Augusta, on la lliurà a les tropes catalanes que Pere el Cerimoniós hi envià (1380). La reina fou portada el 1382 a Sardenya i el 1384 a Catalunya, on començà a preparar-se la intervenció a l'illa.

El 1390 Maria es casà amb Martí el Jove, nebot del rei Joan el Caçador i fill de l'infant Martí. El 1392 els reis Maria i Martí tornaren cap a Sicília amb una força militar i aconseguiren amb èxit vèncer l'oposició dels barons, regnant ambdós conjuntament fins a la mort de Maria l'any 1401. Després d'allò, Martí el Jove rebutjà el tractat de 1372 signat pel darrer rei, Frederic el Simple, i regnà Sicília ell a soles.

Marcin I Sycylijski, zwany Młodszym, hiszp. Martín el Joven (ur. prawd. 25 lipca 1374, zm. 25 lipca 1409 w Cagliari) – król Sycylii od 1390 (de facto 1392) aż do śmierci na mocy iure uxoris.

Marcin Sycylijski urodził się jako najstarszy syn (i jedyny, który dożył wieku dorosłego) przyszłego króla Aragonii, Walencji i Majorki Marcina I Ludzkiego (1356–1410) oraz aragońskiej szlachcianki Marii de Luny. Jego dziadkiem był ówczesny król Piotr IV Aragoński, a babką Eleonora Sycylijska, córka Piotra II Sycylijskiego. Ponieważ w 1377 roku zmarł Fryderyk III Prosty, ostatni król Sycylii z bocznej linii dynastii barcelońskiej, główna gałąź władająca Aragonią zaczęła się domagać przejęcia tronu. Początkowo miał na nim być obsadzony Marcin Ludzki, mianowany w 1378 wicekrólem Sycylii. Jedyną córkę Fryderyka III, Marię (ur. 1362/3, zm. 25 maja 1401/2), uprowadzono i uwięziono na trzy lata. Ostatecznie została ona przeznaczona Marcinowi Młodszemu, który poślubił ją w 1390 roku.

Dopiero dwa lata później Marcin i Maria udali się na Sycylię, żeby przejąć władzę i pokonać niechętnych im baronów. Małżonkowie panowali razem na mocy iure uxoris aż do śmierci Marii w 1401 lub 1402 roku, choć Marcin został koronowany dopiero 13 kwietnia 1398 roku. W 1400 roku na króla został koronowany ich jedyny syn, sześcioletni Piotr, który jednak zmarł w tym samym roku. Syn z drugiego małżeństwa z Blanką I z Nawarry także nie przeżył ojca. W 1409 roku Marcin Młodszy udał się na Sardynię, gdzie pokonał władcę Arborei Wilhelma III z Narbonne w bitwie pod Sanluri 30 czerwca 1409 roku. Zmarł niespodziewanie miesiąc później.

Po śmierci jedynego męskiego potomka Marcinowi Ludzkiemu, wówczas królowi aragońskiemu, przypadło panowanie nad Sycylią (następcą został więc jako Marcin II). Marcin Ludzki zaczął usilne starania o uczynienie bastarda Fryderyka, nieślubnego syna Marcina Młodszego, dziedzicem Aragonii i Sycylii. Plany te pokrzyżowała śmierć ze śmiechu Marcina Ludzkiego w 1410 roku. Rozpoczęła się po niej dwuletnia wojna o władzę, zakończona paktem z Caspe z 1412 roku, który przyznawał koronę szwagrowi Marcina Ludzkiego, Ferdynandowi I Sprawiedliwemu z dynastii Trastámara. Tym samym zakończyły się w Aragonii i Sycylii rządy dynastii barcelońskiej, trwające od 1139 roku.